صنعت کفش چرم ایرانی، سالهاست که گوشه رینگ افتاده و از چپ و راست هوک و آپرگاد و مشت‌های محکم بر روی پیکرش فرود می‌آید.. ولی نه فرصت آن را دارد که بنشیند و برای مشت خوردن دوباره، نفسی چاق کند و نه کسی فکری به حالش می‌کند.
در زیر به برخی از مشکلات این صنعت کهن ایرانی، اشاره می‌کنیم.
فقر تکنولوژی در کارخانه های چرم سازی
به نظر می‌رسد نگاه استراتژیک و چاره جویانه‌ای در این صنعت وجود ندارد… کارخانه‌های چرم ما هنوز هم به سبک سنتی کار میکنند و فقر تکنولوژی در این صنعت درآمدزا به خوبی حس می‌شود.. خیلی از پوست‌ها به دلیل کشتار سنتی، ضایعات دارد و یا خراش برداشته است.
با وجود مشکلاتی که در فراهم شدن چرم با کیفیت داریم، خیلی از تولیدی‌ها به سمت چرم مصنوعی و استفاده از پلیمرهای مصنوعی رفته‌اند و تولید کفش مشهور ایرانی، هر روز محدودتر می‌شود.
صنعت چرم در ایران به صورت دولتی اداره می‌شود.. و به نظر می‌رسد که چنانچه سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در این صنعت وارد شود، این عقب افتادگی شدید از رقبا جبران خواهد شد.
تولید کفش چرم به روش سنتی !
در کارگاه‌های تولید کفش چرمی، کارگرهای زیادی کار میکنند و روش سنتی هنوز هم حرف اول را میزند.. بنابراین با این همه نیروی کار انسانی و نبود ماشین آلات پیشرفته، بخش زیادی از سرمایه، صرف هزینه و حقوق پرسنلی می‌شود که در مراحل مختلف تولید یک کفش، فعالیت دارند… از سوی دیگر، سرعت تولید پایین آمده و ضریب خطای شخصی نیز بالا می‌رود.
واردات کفش های ارزان و بی کیفیت
بر روی واردات کفشهای بی کیفیت هیچ نظارتی صورت نمی‌گیرد.. و وجود این محصولات در بازار باعث شده تا خیلی از کارگاه‌های مشهور ایرانی کارشان را تعطیل کنند و یا ظرفیت تولیدشان را چندین برابر پایین آورند.
کمبود مواد اولیه با کیفیت و جولان دادن سودجویان و دلال ها
مواد اولیه‌ای که از سوی تولید کننده کفش ایرانی تهیه می‌شود، به صورت نقدی خریداری می‌شود.. ولی همین سرمایه پس از تولید کفش به صورت قسطی و چک به تولیدکننده برمی‌گردد و سیستم بانکداری ایران نیز هیچگونه کمکی در این رابطه به تولیدکننده نمی‌کند.
چنانچه تولیدکننده نخواهد از مواد‌اولیه نامرغوب داخلی استفاده کند، باید مواد اولیه مرغوب را دست به دست از واسطه‌ها خریداری کند که همین موضوع باعث بالا رفتن قیمت مواد اولیه برای تولید کننده می‌شود… به عنوان مثال روغن «دی.او.پی» به قیمتی بالا به دست تولیدکننده می‌رسد. بازار بورس هم نظارتی بر فروش مواد اولیه ندارد.
خیلی از سودجویان به دروغ با عنوان تولیدکننده کفش وارد بورس می‌شوند و مواد اولیه‌ای همچون «پی.وی.سی» را با حجم بالا خریداری میکنند.. به این ترتیب عملاً چیزی برای تولیدکننده باقی نمی‌ماند و آنها مجبورند این مواد اولیه را با قیمتهای گزاف از بازار آزاد خریداری کنند.
تولید کفش های بی کیفیت با عنوان کفش چرم ایرانی
به غیر از مشکلات در تأمین مواد اولیه، برخی از افرادی که هیچگونه تخصصی در زمینه کفش ندارند، بخاطر سودجویی وارد بازار کار شده‌اند.. و با دلالی و تولید کفش بی کیفیت، بازار کفش را به قهقرا برده‌اند.. همانطور که در شبکه‌های مختلف دیده‌اید، شرکت‌های زیادی هستند که ماشین آلات سادۀ تولید کفشهای تزریقی را وارد کرده‌اند.. این تولیدی ها با توزیع کفشهای بی کیفیت، بازار کفش چرم ایران را به سمت رکود عجیبی سوق داده‌اند.
با وجود تمامی این مشکلات و چالشها، لازم است تا کلیه فعالیت‌های تولیدکننده‌های کفش ایرانی، در حوزه‌های مدیریت کالا، برندسازی، کیفیت محصولات و کیفیت خدمات، استاندارد سازی جهانی شود تا بلکه ما نیز حرفی برای گفتن در این بازار سودآور داشته باشیم.
مجموعه پارس سنتر، در راستای حمایت از تولیدکنندگان و صادرکنندگان و فروشندگان کفش، در جهت روش‌های تبلیغاتی نوین و فروش بی واسطۀ محصولات تولید شده توسط تولیدکنندگان ایرانی و همچنین تهیه مواد اولیه مورد نیاز در صنعت کفش، فعالیت می‌کند… بدون شک هدف این مجموعۀ دانش محور در تمامی این سال‌ها، رشد و توسعۀ هرچه بهتر و پررنگ ترِ اقتصاد در کشور و پشتیبانی از تولیدات داخلی بوده است.
استفاده از این متن و کپی آن با ذکر منبع و لینک، بلامانع است.
