بیست سال پیش، وقتی این پرسش ایجاد می‌شد که: کدام کشور در زمینۀ تولید برنج جایگاه نخست را دارد؟.. پاسخ کشور هندوستان بود… ولی با گذشت زمان، روز به روز کشور چین پیشرفت کرد و جایگاه هند را تصاحب نمود.. و امروزه چیزی حدود 40 درصد از برنج تولید شده در جهان، سهم کشور چین می‌باشد.
اصلی ترین دلایل رکود صنعت برنج
ولی نکته آنجاست که چین چه کاری انجام داده است که ما توان انجام آن را نداریم؟؟ یک بررسی ساده همه چیز را می‌تواند به ما نشان دهد… ما نه تنها تکنولوژی و فناوری دنیا را به شالیزارهای خودمان نیاورده ایم، بلکه کارگاه‌های شالیکوبی و بسته بندی نیز از داشتن دستگاه‌های مدرن محروم می‌باشند.
عدم آموزش کشاورزان در مراحل کاشت، داشت و برداشت
کشاورزان ما روش‌های مفید اقتصادی در کاشت برنج را آموزش ندیده اند.. در کشور ما، هنوز هم نیروی انسانی حرف اول را در این صنعت میزند.. مراحل کاشت نشا بی‌دقت انجام می‌شود.. کشاورزان تصور می‌کنند هرچه بیشتر به زمین کود بدهند، محصول بیشتری را برداشت خواهند کرد.. و متأسفانه کودهای بی کیفیت و زیان بار را پی در پی به خورد زمین می‌دهند. این کودها عمر خاک را کم کرده و زمین سفت می‌شود، زمین سفت نیز تعداد شخم زدن‌ها را افزایش می‌دهد.
سوداگران انواع و اقسام سموم مختلف را وارد کشور کرده‌اند .. به کشاورزان از نظر علمی آموزش نداده‌اند که زمان طغیان آفت چه موقع است، بنابراین سمپاشی نیز به موقع انجام نمی‌شود.. این سم پاشی‌های بی‌رویه نه تنها باعث ایجاد بیماری‌های مختلف در بین شالی‌کارها شده، بلکه از کیفیت برنج ایرانی نیز به میزان بسیار زیادی می‌کاهد… بخاطر همین کودهای شیمیایی و سموم آفت‌کش، دیگر خبری از آن برنج‌های خوشبو که عطرش تمام کوچه را پر می‌کرد، نیست.
در برداشت محصول کشورهایی مثل چین، کشاورزان به قدری مکانیزه عمل می‌کنند که ریزش محصول کمتر شده و جلوی شکستگی بذر و دانه نیز گرفته می‌شود و محصول تمام و کمال به کارخانه انتقال داده می‌شود.. ولی در ایران کیفیت انجام برداشت و انتقال به شالی کوبی در سطح کیفی بسیار بسیار پایینی انجام می‌شود… بارها دیده شده که کشاورزان ایرانی به دلیل نبود امکانات، از کمباین مربوط به برداشت گندم در برداشت برنج استفاده می‌کنند!! خودتان تصور کنید که چه بلایی سر برنجها خواهد آمد.
استفاده از ماشین آلات فرسوده در شالی کوبی ها
در اکثر شالیکوبی های ما، از ماشین آلات فرسوده و غیراستاندارد استفاده می‌شود.. کشاورزان همزمان با یکدیگر برنجها را به این شالیکوبی‌های غیرمدرن می‌برند.. و در نتیجه سرعت کار دستگاه‌ها بیشتر شده و خیلی از برنجها در همان مرحله خرد می‌شوند.. شاید در بهترین حالت ممکن 60 درصد محصول از شالی کوبی سالم بیرون آید! وقتی این ماشین آلات مدام در حال کار کردن هستند، نتیجه اش گرم شدن دستگاه است و این داغی دستگاه سبب می‌شود تا در هنگام پخت برنج، به محض قرارگرفتن در آب و جوشیدن، برنج خرد شده و به مصرف کننده بابت خرید این برنج خسارت وارد شود.
حالا زمانی که برنج باید به انبار فرستاده شود نیز انتقال ضعیف و بی کیفیت انجام می‌شود… انبارها شرایط مطلوبی برای جمع آوری برنج و نگهداری چندماهه برنجها ندارند و فکری هم به حالشان نشده است.. گویا تصور می‌کنند که مرحلۀ نگهداری، دیگر اهمیت ندارد!!
مسیر رسیدن به توسعه در صنعت برنج
با وجود تمامی این مشکلات، ما تاریخچۀ درخشانی در برنجکاری داریم و در گذشته کیفیت برنج ایرانی همیشه زبانزد کشورهای دیگر بوده است.. چنانچه ما به موضوع آموزش شالیکاران اهمیت دهیم و اگر دولتمردان، همان میزان اراده ای که در وارد کردن برنج خارجی به بازار دارند را در وارد کردن تکنولوژی کشاورزی و توسعۀ شالیزارهای برنج، داشته باشند، هم ایران در این صنعت به خودکفایی می‌رسد و هم تولید کنندگان برنج می‌توانند محصولات با کیفیت به کشورهای دیگر صادر کنند.
درکل می‌توان گفت چنانچه سرعتمان را در ورود فناوری و ماشین آلات پیشرفته به این صنعت بیشتر کنیم، رسیدن به جهش تولید و توسعۀ صنعت برنج، دور از دسترس نخواهد بود.
مجموعه پارس سنتر، در راستای حمایت از تولیدکنندگان و صادرکنندگان و فروشندگان برنج، در جهت روش‌های تبلیغاتی نوین و فروش بی واسطۀ برنج و همچنین ماشین آلات و نهاده های کشاورزی مرتبط با آن، فعالیت می‌کند… بدون شک هدف این مجموعۀ دانش محور در تمامی این سال‌ها، رشد و توسعۀ هرچه بهتر و پررنگ ترِ اقتصاد در کشور و پشتیبانی از تولیدات داخلی بوده است.
استفاده از این متن و کپی آن با ذکر منبع و لینک، بلامانع است.
