اگر چندسال دیگر گذرتان به شهرها و استان‌های شمالی کشور همچون گیلان افتاد و با یک سری مرداب بدبو برخورد کردید و اهالی آن مناطق به شما گفتند که این لجنزارها یک روزی مزارع چای بوده و امروز به این روز افتاده، اصلاً تعجب نکنید… با این حال و روزی که صنعت چای ایرانی دارد، بعید نیست این اتفاق تلخ رخ دهد.
چای خارجی پایش به بازار و خانه های ایرانی باز شد
مشکل از آن روزی آغاز شد که دولت کاری کرد کارستان … در سال 1373 از طریق مجوزهای صادر شده و همچنین از مسیرهای غیررسمی، مقادیر قابل توجهی چای خارجی وارد کشور شد.. با این تصمیم موجودی چای خارجی در بازار بالا رفت و امکان دسترسی مصرف کنندگان نیز به چای خارجی افزایش یافت.
ناکامی سازمان چای در فروش چای از سال 1375 تشدید شد… و از همین سال نقطۀ عطف ورود غیر رسمی چای به داخل کشور آغاز و مقدار زیادی از تولید سالیانه در انبارها انباشته شد.. و بدین ترتیب پدیدۀ مخرب قاچاق چای نیز به مشکلات این مردم اضافه شد.
تغییر ذائقۀ مردم در مصرف چای
امروز شاهد آن هستیم که چای خارجی مازاد بر نیاز داخلی وارد می‌شود.. و اتفاقاً از رسانه های گوناگون چه داخلی و چه خارجی این محصولات مدام تبلیغ می‌شوند.. و همه دست به دست یکدیگر داده‌اند تا در این سالها ذائقۀ مردم در مصرف چای تغییر کند و ضربۀ مهلکی بر پیکرۀ صنعت چای زده شود.
مصرف سالانۀ چای در ایران بیش از 100 هزار تن است.. که از این مقدار افزون بر 90 هزار تن از مصرفمان را چای خارجی تشکیل داده است.. این موضوع عدم مدیریت یکپارچه در زنجیرۀ عرضۀ صنعت چای را نشان می‌دهد.
چای ایرانی نه تنها کیفیت بالایی دارد، بلکه خیالمان از این راحت است رنگی که در چای ایرانی وجود دارد، از خود رنگدانه‌های چای نشأت گرفته و رنگ مصنوعی و مضر ندارد… ولی توجیه عجیبی که می‌شنویم این است که چای خارجی اسانس دارد و مردم چای آغشته به اسانس را دوست دارند!! آیا اضافه کردن اسانس به چای ایرانی برای برخی از سلیقه‌ها همچون ساخت بردهای کامپیوتری کار دشواری می‌باشد؟!؟ آیا نیاز به تکنولوژی پیچیده ای دارد که بگوییم تکنولوژی آن را نداریم؟!؟ عجیب آنجاست که چای ایرانی از کشور خارج می‌شود و به آن اسانس می‌زنند و همان چای دوباره با بسته بندی خارجی وارد کشور می‌شود!!
عدم نظارت کافی و لازم بر واردات و قاچاق چای
در مزارع چای، زن و مرد تا زانو پایشان در گل فرو میرود تا محصولی ایرانی تولید کنند.. بعد کیلومترها آنطرف‌تر و در جنوب کشور، اوضاع بر وفق مراد این تولیدکننده‌ها نمی‌باشد.. فقط کافیست سری به بازارچه‌های مرزی و یا بازار شهرهایی همچون هرمزگان بزنید تا ببینید چطور چای خارجی همچون ویروس توسط قاچاقچیان وارد بازر می‌شود.
در حال حاضر سودجویانی هستند که وظیفه آنها وارد کردن چای خارجی در بسته بندی ایرانیست.. آیا نمی‌شود به این تخلفات رسیدگی کرد!؟ چای ایرانی به اسم صادرات به کیش و قشم فرستاده می‌شود، بعد در آنجا با نام برندهای خارجی بسته بندی شده و وارد بازار ایران می‌شود… مردم هم تصور می‌کنند که پول برای خرید جنس خارجی خرج کردهاند.
در این بین، برخی از مردم به خرید چای فله رو آورده اند.. ولی خبر ندارند که عده ای سودجو ته مانده‌های بی کیفیت چای ایرانی را با چای خارجی قاطی کردهاند و به اسم چای فلۀ «کلکته» و «زرین» به آنها می‌فروشند.
شاید با هزار زحمت بتوانیم واردات چای به مقدار لازم از هند و سریلانکا و کنیا و ویتنام را قبول کنیم.. ولی قاچاق چای را کجای دلمان بگذاریم؟ … زمانی که قاچاق چای در کشور وجود داشته باشد، نه بازرگان میتواند چای را با یک رقابت عادلانه وارد بازار کند و نه تولیدکنندۀ داخلی امیدی برای عرضۀ چای به بازار دارد.
مصرف چای خارجی در اکثر سازمان ها
با وجود این حقایق، نه تنها مردم در منازل چای خارجی مصرف می‌کنند، بلکه در اداره‌ها و سازمان‌های دولتی نیز چای عطری و خارجی به کارمندان داده می‌شود.. حال به نظرتان چطور می‌توانیم از مردم انتظار داشته باشیم که از تولید داخلی حمایت کنند؟؟ مردم چای خارجی می‌خرند، آنهم با وجود آنکه متخصصان بارها اشاره کردهاند که رنگ و اسانس‌های موجود در چای خارجی، سبب به وجود آمدن بیماری‌های دهان و لثه و بیماری‌های کلیه و کبد و سایر امراض دیگه می‌شود.. نکته قابل توجه و تأمل برانگیز این است که چای ایرانی ارگانیک ترین چای جهان است.
مجموعه پارس سنتر، در راستای حمایت از تولیدکنندگان و صادرکنندگان و فروشندگان چای، در جهت روش‌های تبلیغاتی نوین و فروش بی واسطۀ محصولات مرتبط با صنعت چای، فعالیت می‌کند… بدون شک هدف این مجموعۀ دانش محور در تمامی این سالها، رشد و توسعۀ هرچه بهتر و پررنگ ترِ اقتصاد در کشور و پشتیبانی از تولیدات داخلی بوده است.
استفاده از این متن و کپی آن با ذکر منبع و لینک، بلامانع است.
